Masai
Οι Μασσάι με πληθυσμό 900.000 ανθρώπων , είναι μια νειλοτική φυλή που κατοικεί στην νοτιοδυτική Κένυα, στη βόρεια Τανζανία και μία μικρή ομάδα στην βορειο-κεντρική Κένυα, δίπλα στην συγγενική τους φυλή, τους Σαμπούρου (Samburu).
Κατάγονται από το Σουδάν όπως όλες οι νειλοτικές φυλές, από την ανατολική περιοχή του Νείλου απ' όπου και μετανάστευσαν παλιότερα προς τα νοτιοανατολικά, προς τα σημερινά εδάφη κατοίκησης.
Βιώνουν ακόμη το παρελθόν και ζουν όπως περίπου ζούσαν οι πρόγονοί τους πριν από αιώνες. Ο χρόνος που περνάει δεν τους αγγίζει, και η ζωή τους ρυθμίζεται από την ανατολή και τη δύση του ήλιου και τη συνεχή εναλλαγή των εποχών.
Είναι φημισμένοι για τις πολεμικές τους ικανότητες ,ασχολούνται με την κτηνοτροφία και καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις αναζητώντας πράσινους βοσκότοπους και πηγές νερού για τα ζώα τους. Βόσκουν τα βοοειδή τους ανάμεσα σε κοπάδια από γκνου, ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις και άλλα ζώα της πεδιάδας με τα οποία μοιράζονται τη γη τους.
Όλος ο τρόπος ζωής τους κινείται γύρω απο τα κοπάδια βοοειδών που αποτελούν πηγή τροφής και ένδειξη πλούτου.
Οι Μασάι πιστεύουν ότι όλα τα βοοειδή που υπάρχουν επάνω στη γη τούς ανήκουν. Αυτή η πεποίθηση πηγάζει από το μύθο που λέει ότι στην αρχή ο Θεός είχε τρεις γιους και ότι στον καθένα έδωσε ένα δώρο. Ο πρώτος γιος πήρε ένα βέλος για να κυνηγάει, ο δεύτερος πήρε μια τσάπα για να καλλιεργεί και ο τρίτος πήρε ένα ραβδί για να ποιμαίνει τα βοοειδή. Λένε ότι αυτός ο τελευταίος γιος έγινε ο πατέρας του έθνους των Μασάι. Μολονότι και άλλες φυλές έχουν βοοειδή, οι Μασάι πιστεύουν ότι ουσιαστικά αυτά τα ζώα τούς ανήκουν.
Η ίδια η επιβίωση των Μασάι εξαρτάται από την υγεία και τη δύναμη των κοπαδιών τους. Καταναλώνουν το γάλα των ζώων και χρησιμοποιούν την κοπριά της αγελάδας για να καλύψουν και να στεγανοποιήσουν τα σπίτια τους. Σπάνια οι Μασάι σφάζουν τα βοοειδή τους για τροφή. Συνήθως κρατάνε λίγα πρόβατα και κατσίκια για φαγητό. Αλλά όταν σκοτώνουν κάποιο από τα βοοειδή τους, αξιοποιούν κάθε μέρος του. Τα κέρατα τα κάνουν δοχεία, τις οπλές και τα κόκαλα τα μετατρέπουν σε στολίδια και κατεργάζονται τα δέρματα για να φτιάξουν παπούτσια, ρούχα, σκεπάσματα και σχοινιά.
Βασικές τροφές τους αποτελούν το κρέας , το γάλα αλλα και το αίμα της αγελάδας, τρυπόντας τον λαιμό της ρουφάνε ή συλλέγουν το αίμα και στην συνέχεια με λίγη λάσπη κλείνουν την πληγή για να επουλωθεί.
Στους άνδρες γίνεται με πρωτόγονο τρόπο περιτομή κατα την τελετή ενηλικίωσης, στην ηλικία των 15 ετών (οποιαδήποτε έκφραση και εκδήλωση πόνου θεωρείται προσβολή και στιγματισμός για ολόκληρη την οικογένεια). Κατα την τελετή ενηλικίωσης όλη η φυλή σχηματίζει έναν κύκλο και κινείται ρυθμικά. Καθώς ο χορός γίνεται πιο ζωηρός, τα βαριά περιλαίμια με τις χάντρες που φοράνε οι κοπέλες χτυπούν ρυθμικά πάνω κάτω στους ώμους τους και έπειτα, ένας ένας, οι πολεμιστές Μασάι μπαίνουν με τη σειρά στο κέντρο του κύκλου, όπου εκτελούν μια σειρά από θεαματικά κάθετα άλματα, πηδώντας ψηλά στον αέρα. Ο χορός μπορεί να συνεχιστεί μέχρι αργά τη νύχτα ωσότου εξαντληθούν όλοι.
Μετά την περιτομή, οι πολεμιστές χρειάζονται περίπου 4 μήνες για να αναρρώσουν, κατά τους οποίους η ούρηση είναι βασανιστικά δύσκολη.
Σε αρκετά απο τα κορίτσια , περίπου στο 38%, κλειτοριδεκτομή (αλλιώς δεν μπορεί να βρει σύζυγο) ,παρόλο που απαγορεύεται απο τις εθνικές νομοθεσίες των χωρών που ζούν.
Κάθε αντρας Μασάι έχει δικαίωμα να παντρευτεί πολλές γυναίκες. Ακόμα και δέκα και για να επικυρωθεί ο γάμος πρέπει να προσφέρει στην οικογένεια της νύφης αγελάδες.Όσο περισσότερες αγελάδες έχει, τόσο περισσότερες γυναίκες μπορεί να παντρευτεί.
Οι κατοικίες των Μασάι χτίζονται κατά παράδοση από τις γυναίκες, οι οποίες χρησιμοποιούν κλαδιά πλεγμένα με χόρτα και έπειτα τα σοβατίζουν και τα στεγανοποιούν με κοπριά αγελάδας. Οι κατοικίες έχουν ωοειδές σχήμα και χτίζονται σχηματίζοντας μεγάλο κύκλο για να προστατεύουν το εσωτερικό κράαλ, το μέρος όπου κοιμούνται τα ζώα τη νύχτα. Περιμετρικά όλος ο χώρος είναι περιφραγμένος με κοφτερά, αγκαθωτά κλαδιά τα οποία προστατεύουν και τους Μασάι και τα βοοειδή τους από τις ύαινες, τις λεοπαρδάλεις και τα λιοντάρια που κάνουν επιδρομές.
Τα ρούχα τους είναι εντυπωσιακά ζωηρόχρωμα, βαμμένα σε έντονες αποχρώσεις του κόκκινου και του μπλε. Συνήθως οι γυναίκες στολίζονται με μεγάλα κυκλικά περιλαίμια φτιαγμένα από χάντρες τα οποία μοιάζουν με δίσκους, καθώς και με πολύχρωμους κεφαλόδεσμους ,ένουν σφιχτά τους βραχίονες και τους αστραγάλους τους με πυκνά πλέγματα χάλκινων σπειρών. Και οι άντρες και οι γυναίκες συνήθως επιμηκύνουν τους λοβούς των αφτιών τους κρεμώντας βαριά σκουλαρίκια και κοσμήματα με χάντρες. Πολλές φορές αναμειγνύουν ώχρα, ένα κόκκινο σιδηρομετάλλευμα που το μετατρέπουν σε λεπτή σκόνη, με λίπος αγελάδας και το απλώνουν επιδέξια πάνω στο σώμα.
Τέλος σύμφωνα με την τοπική ιστορία και τις παραδόσεις, πριν από την έλευση του Χριστιανισμού στην περιοχή το ταφικό έθιμο των Μασάι ήταν να πετούν το άψυχο σώμα του νεκρού στο δάσος με την ευχή να το φάνε οι ύαινες και τα άλλα άγρια ζώα.